deszczyca

Doskonale oddałaś klimat tej, która nie zawsze jest
lubiana, chcociaz dzieciaki lubią taplac się w
kałuzach i biegać boso po deszczu.Pozdrawiam kochana.

Danusiu, widzę, że u Ciebie też jesienne smuteczki
zawitały. Jesień też można polubić, kiedy się z nią
zaprzyjaźni, ale nie jest to łatwe...
Pozdrawiam cieplutko :)

Świetne, bardzo pomysłowo, jakże na czasie, pozdrawiam
:)

Ależ mokro się zrobiło.

Witaj Danusiu:)

Że jesień kojarzy się ze smutkiem to wie chyba każdy
ale nie zawsze musi tak być.Choć samotność niestety
dąży do tego.Ja jak Klaryska jestem październikowy
chłopak zatem jesień w moim życiu wciąż się odbija:)

Pozdrawiam i życzę uśmiechu:)

Donno - piękna deszczyco, dzisiaj nie będę komentować
wiersza. Jest bardzo wymowny i klarowny w przekazie, z
niesłychanie smutną puentą.
Dzisiaj powiem Ci - w zaufaniu oraz w kontekście
tekstu - o sobie. Kocham deszcz i jesień z jej
wszystkimi barwami, zmiennością nastrojów i wiatrów,
pochmurnością również. Jestem jesienią, od przyjścia
na świat w październiku nad ranem, do dzisiaj i na
resztę życia.

Przytulam, Danusiu...

Świetny wiersz. Odbieram to jako smutny opis smaku
jesieni życia, ale może sie mylę?
pzdr

deszcz stuka melancholią a kto by to polubić chciał
?Pozdrawiam Danusiu:))

Zapłakany dzień...
Pozdrawiam serdecznie Danusiu:)

e smutny,

po prostu na starość wszyscy 'dziwaczejemy' na
szczęście nie dla wszystkich

samo życie

A sie rozpłakało...Pozdrawiam

Ujął mnie tytuł. Mimo smutnego nastroju troszkę
igraszki deszczowej odczytuję.
Dużo słońca dla Deszczycy ;-)

Na pewno niejedna osoba kocha deszcz i łapie krople w
dłonie...
Smutny i piękny :)
Miłego dnia :*)

Taki już los "deszczycy", że nikogo nie zachwyci.
Miłego dnia, bez deszczu:)

ech, deszczem być... kropelkami spadać na głowy
czytelników.