Dialog

Znów słyszę głos obcy, ten głos w mojej głowie.
-A co myślałeś , że nikt się nie dowie?-
Nie mogę znowu wciąż kłócić się z Tobą!
-Lecz wtedy w ogóle nie będziesz już sobą!-
Ty znowu pragniesz mnie stawiać przed prawdą!
-Nie będzie dla Ciebie to krzywdą żadną!-
I znowu się czuję nie pewny rozumu…
-Ha! Może… do tego samotny wśród tłumu.-
Ja nie chce, nie umiem i mam Cię już dość!
-Przestań, nie ja,to świat dał Ci w kość.-
Jednak przez lata umiałeś być cicho!
-Zbudziło mnie w mroku czające się licho!-
Myślałem że dawno już Ciebie wygnałem…
-Ja jednak cichutko tylko tu spałem.-
I co chcesz ode mnie? Jaka jest prawda?
-Jesteśmy jednym, zagadka to żadna.-
Więc pomóc mi pragniesz czy może zatracić?
-Pomogę Ci duszy do końca nie stracić.-
Myślałem, że w końcu zaznam spokoju.
-Kiedyś na pewno, po stoczonym boju-
Z kim? O co? Jakim, dlaczego i czemu?
-Ze światem, by sprostać istnieniu swemu!-
Rozumiem, pragniesz bym doznał olśnienia!
-I przyjął od życia ból, obrażenia.-
Czy wtedy kiedyś będę szczęśliwy?
-Sam sobie odpowiedz, ten dialog to zwidy…-

autor

SETH888

Napisany: 2023-03-01 Dodano: 2023-03-01 11:37:45

Ten wiersz przeczytano 1597 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Zdrowie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie