Dla Ewy

Dla tej którą skrzywdziłem przez własną głupotę.

Wybacz, nie chciałem, znów źle słowa dobrałem…
Celem moim nie było ranić, objaśnić pewną sprawę chciałem
Lecz za późno już, słów nie cofnie nikt
Moje serce ubolewa, dusza roni łzy
Gdyż skrzywdziłem kwiat piękny, co rozświetla szarość dni
I co teraz? Cóż zrobić mam?
Cudny kwiat płacze, cierpi…
Już za późno, czuję to
Gdy na mnie spogląda, odczuwa tylko pogardę i gniew
Tak być musi, niczego nie zdołam już zmienić…
Usiądę znów, na dachu schronienia mego
Samotny, wśród blasku gwiazd
Wyszepcze tylko słowo to, by wiatr mógł zabrać je
Przepraszam…

autor

Fa_sol

Napisany: 2008-09-23 Dodano: 2008-09-24 09:08:37

Ten wiersz przeczytano 658 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie