Dlaczego?!

Umrę
i nikt na mej mogile
świeczki nie postawi.
Widok tego nagrobku
raczej go
rozbawi.
Umrę
i nikt nie będzie żałował,
ojciec się ucieszy,
że córkę
wątpliwej inteligencji
pochował.
Znajoma westchnie
i odejdzie,
beznamiętnie przygryzając
wargi,
klnąc moje imię.
Wspomnienie
po mnie z łatwością
zginie.
Może tylko mama
cichutką łezką
losowi
wojnę wytoczy,
a siostra?
Też me zniknięcie
zwyczajnie
przeoczy.

Jestem zła,
choć mnie wcale
nie znacie.
Więc dlaczego,
powiedzcie,
bez przerwy oceniacie?!

autor

^TrAcEs_Of_SaDnEsS^

Dodano: 2005-03-20 18:46:43

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie