Dlatego żyć chcę...

Z tomiku: "Geometria hedonisty, czyli lepsza perspektywa..."

Nożem w serce wcelowane
W sam środeczek
W to niepotrzebne, zwyczajnie niechciane
Nożem, ale jakby mieczem

Powódź deszczu nad głową
Jak setny upalny dzień
Wtedy przestajesz być sobą
Zostaje po tobie tylko cień

Odchodzisz jak lato każdego roku
Wszystko zostawiasz
A ja nie potrafię zrobić kolejnego kroku
„Żyj zwyczajnie” w myślach powtarzasz

Czuję się jak spadający liść
Jak matka na pogrzebie syna
Po prostu odechciewa mi się żyć
I czyja to wina

Każdego kolejnego dnia myślę
Że już cię nie zobaczę
Chyba nikt nie wie jak bardzo chcę
Ale czekam – nawet nie płaczę

Środa siódmego była niemożliwa
Minęły dwa tygodnie i cię spotkałam
Tak czasami w życiu bywa
Znów moje szczęście ujrzałam

Oczy w które zawsze patrzyłam
I które wciąż w myślach widzę
Uśmiech dla którego żyłam
I nadal żyć chcę...

* * * * * *

autor

Natalka (Everytime)

Napisany: 2004-04-09 Dodano: 2005-01-22 14:18:08

Ten wiersz przeczytano 385 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie