dłonie
Ukrywać smutek
w twoich dłoniach
nimi rozpacz goić
i śmiać się w garść
splatać z moimi
w warkocze pieszczot
i rozpuszczać
na spragnionej skórze
nie muszę się uczyć
na pamięć
przecież są moje
Ukrywać smutek
w twoich dłoniach
nimi rozpacz goić
i śmiać się w garść
splatać z moimi
w warkocze pieszczot
i rozpuszczać
na spragnionej skórze
nie muszę się uczyć
na pamięć
przecież są moje
Komentarze (43)
Dobrze mieć takie...
:)
Serdecznie pozdrawiam jak zawsze!
Zwiewnie i delikatnie. Bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam
ciepło :))
Wiersz nasiąknięty czułością i ciepłem :)
Podoba się!
Pozdrawiam :)
dłonie tak dużo mogą
serdeczności:)
Ukryć się w jego silnych dłoniach:-)
Pozdrawiam i życzę miłego dnia
No tak, nie trzeba :) Pozdrawiam serdecznie +++
Witaj Ewuś,
Pięknie i bardzo subtelnie. Pozdrawiam serdecznie i
dziękuję, za sympatyczne i systematyczne komentarze:)
@krzemanka wyrzucam :)
dzieki:)
Ładnie o niezbędnych dłoniach. Zastanawiam się, czy
nie lepiej byłoby bez "i" w czwartym wersie? Miłego
dnia:)
@Ewa Kosim @Shizuma - dziekuje:*)
@waldi ( uczyc tak, ale umiec nie musimy, mozna
powtarzac i powtarzac:) dzieki za muzyczke:)
uczyć musimy się całe życie .. miłość to jak piękną
piosenka ..gdy jej słuchamy jesteśmy szczęśliwi ..
https://www.youtube.com/watch?v=VwbM2Cn_nQI&index=4&li
st=RDlPVyBaEYXYo
Z czasem pewnie i tak się nauczysz :)
ciepły wiersz "garść" pozdrawiam