Do końca razem

Do końca razem

Ty i ja – razem, to wieki już chyba całe.
Czy długo jeszcze będziemy tak wędrowali,
W bezkresnym czasie i nieskończonej przestrzeni?
Ufam, że długo, że wiecznie, lecz nie na Ziemi.

Choć pięknie tu żyliśmy i żyjemy przecież.
Daj rękę, moja miła, wiele dróg na świecie
Wciąż czeka na nas, gotowych do przemierzania.
Spójrz tam, hen, daleko, przez chwilę się wyłaniał
Zza horyzontu, kres naszej ziemskiej podróży.
Nie rozpaczaj, spróbujmy ją sobie przedłużyć.

Czyż strudzonym srebrnowłosym nie przystoi,
Kroczyć niepewnie, noga za nogą, powoli?
Lata miną, najdroższa, gdy wyruszymy stąd,
Nim dotrzemy do końca drogi, za widnokrąg.
Nie wyprzedzaj mnie, proszę, nie próbuj mi uciec.
Stań ze mną na mecie o tej samej minucie.

Andrzej Kędzierski, Częstochowa 02.03.2013.

autor

andreas

Napisany: 2013-09-10 Dodano: 2013-09-10 06:56:12

Ten wiersz przeczytano 1104 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie