Do Pani B.

Gdy chuć wybuchnie - wiosną tak bywa,
to się energia wyzwala
i płonie piernat,a ciąg wydarzeń
grafik porządków rozwala:))

Jeśli do B to sprawa prosta
drogi, jedyny lonsdaleit
tylko dlaczego ta riposta
kojarzy mi się z "how is made"

Ale malanio, powiedz mi, czy jesteś gotową na taką
ewentualność, tak czysto teoretycznie rzecz jasna?
;)))))))))))

;))))))))))))))))
no to już mamy za sobą...
:))))))))))))))))

M - miło, ja B:))

:)))))))))))))))))))))
ja też nie byłam, i jakbym tak miała być, to wolę nie
być:))

Niestety mam rację Sotku... niestety.

Nigdy nie byłem wdowcem, a jako dżentelmen z urodzenia
- nigdy nim być nie będę.
;)))

Może i masz rację, po co to wszystko, szkoda życia:)
Pozdrawiam:)

Feluś, rzeczywiście bardzo smutne to, o czym piszesz.

Jak dla mnie, ten wiersz nasuwa na myśl dość częste
zjawisko współżycia wdowców.

Każdą kobietę po św.pamięci żonie, traktuje jak
gosposię, a ona na prawdę angażuje się uczuciowo, aby
mu dogodzić przejmuje obowiązki sprzataczki, kucharki(
bo przez żołądek do serca),w tej swojej nadgorliwości
oczekuje miłości partnera, który jednak ma w pamięci
żonę.
Dla mnie ten wiersz jest smutny, smutny los pani B.

Miło mi... też jestem M. ;)))

Mówisz, że wiosna i krew buzuje,
trudno się z tobą nie zgodzić,
tyko... gdy nagle chuć eksploduje
krew znowuż może się zmrozić.
;)))

Jeśli z M na ty, to i z B :))

Zdrowie i humor, sił mi nie braknie
i diabłu łeb bym urwała,
bo przecież wiosna i krew buzuje
- w tym tajemnica tkwi cała:))