Do poetów(i nie tylko).
Powiem wprost,
bez owijania w wielkie metafory czy
alegorie.
Powiem wprost, bo zależy mi na
zrozumieniu.
W pisaniu wierszy, nie chodzi o samo
pisanie.
Autor musi mieć świadomość, że podróży
przez wiersze nie przebywa samotnie.
Najważniejszy jest zawsze czytelnik,
którego musi zauroczyć, sprawić,
że zaprosi go do domu z wizytą
i poprosi, by został na zawsze.
Musisz wiedzieć i ty,
który nie masz oskrzeli,
że w świecie słów,
poeta czuje się
jak ryba w wodzie.
Rzeczywistość nie jest plastyczna
a litery wykreują niejeden świat.
Z pedantyczną wręcz dokładnością,
zaplanują miejsce, akcję i czas.
Ty, który pierworodnych wydajesz na
świat,
jeśli uważasz, że wiersz jest tylko
monologiem, umrzesz samotnie
na swoich małych wyspach szczęścia.
ell- nie wiem dokładnie co masz na myśli.możemy o tym porozmawiać jeśli chcesz.kontakt podałam w danych na beju.zapraszam;)
ala2
Komentarze (19)
Po przeczytaniu Twoich słów, zastanowiłam sie chwilkę.
Masz rację, owszem. Uważam,że pisząc powinniśmy mieć
na uwadze czytelników, ale nie zawsze. Bo wtedy
stracimy naturalność i spontaniczność, nikt nie może
nam sugerować co mamy napisać, a niestety tak bywa,że
w trakcie pisania myśl o kimś kto to przeczyta kieruje
nas na pewną drogę, niekoniecznie zgodną z tym co sami
chcemy napisać...
Świetny wiersz!Oddaje wszystkie wewnętrzne rozterki
piszących i zgadzam się w zupełności z tym, ze pisane
dla siebie samego jest bez sensu. Czytelnik jest
potrzebny jak powietrze do oddychania.
Absolutnie zgadzam sie Alu! I czasem ci, ktorzy neguja
czyjas poezje, sami jej nie tworzac, nie maja racji,
bo przeciez poezja ma to do siebie, ze nie jest obieta
jakas jednolita forma i ilu ludzi, tyle roznych
odbiorow i interpretacji! Doskonaly wiersz!!!
Czy mozna bic tutaj brawo? Wiersz nie jest monologiem
i nie powinien byc nim nigdy. Musi cos wniesc do
poezji dla wszystkich, nie dla pojedynczych ludzi...
Moze wtedy stanie sie ponadczasowy?