Do Przodu...

Tworząc historie na nowo,
w przeszłość patrząc się bezkresnie,
wciąż wspominam to łzawo,
jak mówiłaś że mnie nie chcesz.

Chce zapomnieć, spojrzeć w przód - na nowo,
znów pokochac i być szczęśliwym,
i mimo piętna które dźwigam ze sobą,
chce zacząć żyć i wciąż być żywym.

Beznadziejny przypadek, zepsuty bez granic,
bez perspektyw żadnych do życia,
i od nowa, klnąc się na wszystko i na nic -
Wstaje z popiołów... Mam już dosyć gnicia.

_____________________ Aaron 26.12.2009r.

autor

Aaron

Napisany: 2009-12-26 Dodano: 2009-12-26 20:40:51

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie