Do puer aeternus*. Część I- Życie

Wskazówki dla kogoś kto zgubił się gdzieś wśród życia drogi...

Pytasz jak żyć

I Świt
Dzień młody
z plamkami słońca
Idąc zwykłą ludzką drogą
Zatrzymaj się pod starą kapliczką
Podlać wiary kwiaty

Nie zapominaj skąd bierzesz początek
Bez wspomnień klucza już tam nie wrócisz

II Południe
Na niebie ogromny zegar
Skrzypi odmierzając czas
Znów zapomniałeś naoliwić go marzeniami
Kosztuj życie
Łyżka większą od tej do herbaty
Muszą zmieścić się też
Gorzkie krople

Bez szczypty cierpienia życie nie ma smaku

III Popołudnie
Palisz fajkę w majowe popołudnie
Wiatr przebiera palcami w trawie
Ktoś wygrywa Twoją melodię
stworzoną przed wiekami
Pilnie śledź nuty
Nie gub taktu, nie fałszuj

Twoje zadanie to odegrać własną melodię czysto

IV Wieczór
W wieczorną wędrówkę słońca zapatrzony
gdy wieczór się już nachyli
Pij nektar spokoju
z mych ust

Pielęgnuj ziarna miłości z pokojem

V Noc
Za purpurowym horyzontem
granica się zaciera
Gwiazdy na wyciągnięcie dłoni
małe klucze do początku
i kresu Twej drogi

Zostaw ciepły ślad dla innych
Na odwiecznej drodze

Nie pytaj jak żyć
Pytaj po co i dla kogo






*Puer aeternus-archetyp wiecznego chłopca, symbol młodości, beztroski.(np. Mały Książę)

by wreszcie odnalazł jedną, ta właściwą.

autor

Siladhiel

Dodano: 2005-05-10 15:10:40

Ten wiersz przeczytano 630 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie