Dogonić czas
Przemijają dnie i lata,
Pory roku siebie gonią,
Życie w radość smutki wplata,
Nie oddzielisz je już dłonią.
Czas sam wybrał pierwsze skrzypce,
Z losem naszym gra w duecie,
Wyczyniając różne harce,
Na życiowej barw palecie.
Miłość wolnym idzie krokiem,
Bo i serca wolniej biją,
I tak mija rok za rokiem,
A patyna wszystko kryje.
Czy się uda czas dogonić,
Coraz większe są zwątpienia,
Szron okrywa szczelnie skronie,
W cień odchodzą też marzenia.
autor
jarmolstan
Dodano: 2009-09-28 10:03:22
Ten wiersz przeczytano 1698 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
nie można pozwolić by marzenia straciły ważność- nie
mogą być przeterminowane...należy dążyć do wszelkiego
spełnienia...do szczęścia...choćby małymi
kroczkami...Pozdrawiam:)
Z marzeniami to jest tak stajemy się poprzez
doświadczenia bardziej realistami. A czas dogonimy u
kresu naszych dni podobno po drugiej stronie go nie
ma. W ostatniej linijce chyba brak Ci "ą"