Dom

Zamykam oczy i widzę dom.
Mój dom który jest daleko stąd.
To parę zwykłych ścian, ale jakże mi za nim tęskno... O mój Boże kochany, lata spędzone w nim należą do niezapomnianych.
Były w nim, dni smutku i chwile radości, dni pełne nadzieji i dni pełne szarości.
Nic nie zastąpi mi atmosfery która tam panowała, ten spokój w moich czterech ścianach.
Ja tam byłam, dzieciństwo swe przeżyłam i wiem jak to jest, więc wracam myślami do tamtych chwil. Lecz oczy moje pomału otwierają się, by spojrzeć na rzeczywistość jak otacza mnie, aż chce się krzyczeć,
o nie! Spokojnie jutro też będzie dzień w którm zamknę oczy swe...

autor

RITA

Napisany: 2006-05-15 Dodano: 2006-10-26 23:18:03

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie