Dom
Żal, ból, smutek,
Pies, dom, stary ogródek.
Tęsknota i pustka,
Płacze i łka,
Nie ma kotka, nie ma psa.
Jedynie nic, pa!
Dom był tu zbudowany,
Przez damy pielęgnowany,
Słodkie dzieci wychowywane,
Najskrytsze marzenia spełniane,
Budowany cegła po cegle,
Nawet w siwej mgle,
Tyle radości co w rybach ości.
Cegły nie wytrzymały,
Po twardej ziemi się rozsypały.
Tylko resztki zostały.
Pytania pozostały.
Dom w płomieniach?
Czy dom w podziemiach?
autor
nienaganna
Dodano: 2015-02-07 11:47:37
Ten wiersz przeczytano 1035 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
nie znam się na rymach i dlatego ;D
Emocje i jakaś ważna historia w wierszu są, ale rymy
do dopracowania. Polecam rymer.org(są tam ciekawe
informacje)
Refleksyjny wiersz. Pozdrawiam:)