dom

dom przeglądający się w kałużach
zawisł w marzeniach
w nawiasach i wielokropkach
z myślą że na chwilę
a potem marzenia popędzą dalej
ale czy czasu starczy

huczy wiatr w futrynach okien
a może to nie wiatr tylko
jęk przodków
zgrzyt otwierającej się furtki
niczym śmiech
odgłos spadających gruszek w ogrodzie jak chichot
to tak
to już prawie cały dom
jeszcze woda w czajniku gotująca się niczym
krew w żyłach
zegar cykający niczym bicie serca
tupot butów o starą podłogę
postukiwania na strychu
trzepot ptaków za oknem
niczym rytmy życia

strumień światła z lamp okien
niby drogowskaz
niby gościniec zapraszający do środka
ciepło

autor

monikal

Napisany: 2016-10-21 Dodano: 2016-10-21 14:30:30

Ten wiersz przeczytano 1691 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie