[ Dopiero próbuję po raz -...

nie ubiorę dziś
tej czystej sukienki

świat nie lubi - kontrowersji

będe musiała
pofarbować włosy - na czerwono
by wbić się w tłum

a potem ktoś
na środku rynku
poda mi bezczelnie zapałkę
i każe spalić mój drewniany młyn

gdy będzie stał w płomieniu
a ja razem w nim – wtulona
wirując na drewnianych deskach

pomyślę sobie że warto ginąć
z gospodarczym urządzeniem
które najbliżej nieba było


cała w ogniu
cała w bieli

z dłońmi pełnymi
zmielonych gwiazd
zimnych ciał i snów

obsypię się
oblepię
i zejdę po raz drugi
na boso z pędzlem w dłoni
malując świat od nowa

szybko zanim już samo tło
nie wessie mnie

nie chcę rodzić się i umierać
miliony razy

i nie dojrzewając - zgasnąć

a wiem że zasłonieta byłabym
blaszanymi murami

a w domach okien
by już nikt nie wlepił

(...)

Zaraz zejdę na ziemię
zaraz zajdę

tylko przed tym
połamię sobie kości
i na pluję w twarz

by tego nie poczuć
tym razem

autor

złodziejka marzeń

Dodano: 2007-05-24 09:19:07

Ten wiersz przeczytano 598 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie