dopóki czuję

mam w sobie ptaka
trzepoce skrzydłami
łaskocze mnie
ale się nie uśmiecham
bo to potrzeba latania
na którą tam w środku
nie ma miejsca



kłuje mnie ten ptak
swoim dziobem
co boli
i rozgrzebuje pazurami
wszystkie miejsca do których dotrze


szuka pokarmu
ale tu nic nie rośnie
nie ma ziaren
ani apetycznych motyli


i tak byłoby nawet dobrze
niech by umarł
ale on nie umiera
on zaczyna jeść mięso


przez to robi się agresywny
coraz bardziej się rozpycha
chce stąd wyjść


ja słabnę
a on potężnieje
rośnie
wypełnia
całą swoją klatkę
całe moje wnętrze
krwiobieg
czaszkę


jest bezsenny
może tak okrągłą dobę


dopóki ja czuję
dopóki ja mam świadomość
dopóki ja drżę
dopóki ja
jestem w stanie to wytrzymać

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2012-06-08 00:42:16

Ten wiersz przeczytano 708 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie