Dopóki mamy siebie

Piękny wiersz! Pozdrawiam!

Uwielbiam niebieskości, a Twój wierszyk ROMMY jest
fantastyczny. Miłość taka jest, jak ją opisałaś.
Pozdrowionka:)

:-) i czy można być szczęśliwym zimą? można, zwłaszcza
jak można czytać takie wiersze :-)

szczęściara:)
pozdrawiam:)

C u d o w n i e :-)
P.S. I z muzą trafiasz we mnie zawsze bardzo celnie
:-)
Pozdrawiam ciepło :-)

i to jest miłość szczęśliwa
przepięknie balansujesz słowem lirycznym treść emanuje
miłością
pozdrawiam wieczorową porą

Cieplutko witam Romo.
Czytam w komentarzu Celiny,
że to wiersz w stylu Magdy,
czy Stelli Jagody. Cenię
obie te Autorki i lubię ich
wiersze, ale nie mogę się
zgodzić, że to wiersz w Ich
stylu. Czytam Twoje wiersze
odkąd Cię poznałem i gdyby
nawet nie było Twojego awataru,
to i tak wiedziałbym, że jest
to Twój wiersz.
Pozdrawiam Cię najserdeczniej:}

Ladnie, tyle ciepla i milosci w strofach, ktore plyna
jak spokojny wiosenny strumyk, cichutko szemrzac.
Bardzo na TAK.
Pozdrawiam serdecznie Romo.:)

Miłość potrafi życie rozzielenić i
rozniebieścić-bardzo opytymistycznie o miłości w twoim
wierszu.Milutko pozdrawiam

Wygładzony, lekko się czyta. Dobrze, gdy koś kochany
przytuli.
Pozdrawiam Romeczko.

Zazdroszczę tej wiosny w środku zimy, jak również
lekkiego piora:)

ładnie i sprawnie napisany wiersz

milosc to najpiekniejszy dar losu pozdrawiam

Dziękuję pięknie kolejnym miłym gościom za odwiedziny,
przeczytanie i komentarze:-))

Bardzo ciekawa budowa wiersza, coś w stylu Magdy albo
Stelli-Jagody. Bardzo Ci się udał:)