Dopóki mamy siebie
https://www.youtube.com/watch?v=S4UUKy2ii-k
nietęgim mrozem zima straszy
ziemia kaprysi ze zmęczenia
pąki na drzewach wciąż uśpione
a ty mi życie rozzieleniasz
w zaczarowanym naszym świecie
wciąż pachnie wiosną i kwiatami
chociaż na dworze zawierucha
zimno zostaje gdzieś za drzwiami
gdy ciepłem słów mnie obejmujesz
i rozniebieszczasz każdy ranek
to taki smaczek mam na ciebie
od tylu zim już - wiesz kochanie
Komentarze (95)
Delikatne, piękne!
Romo - objęłaś i mnie ciepłem słów...
Nic nie stopi uczuć prawdziwie, dojrzale zakochanych
:)
Pięknie piszesz...
Bardzo sympatycznie i ciepło.
Pozdrawiam:)
O tak, dobrze byc we dwoje... Pozdrawiam
I robi sie cieplutko...i milo!
Cudnie to Romeczko ujelas!
Miło przeczytać było...(:-)}
+ Pozdrawiam
Sympatryczne to rozniebieszczanie. :)
Dziękuję drodzy goście za przeczytanie, komentarze i
odwiedziny:-)
Od razu zrobiło się cieplej i radośniej :) Jakby
wiosna stała tuż za rogiem :) Pozdrawiam
Pięknie a u mnie prawie wiosna... ;) pozdrowienia!
Ładny tekst
Pozdrawiam:-)
Pięknie, z oddaniem. Rozniebieszczanie poranków brzmi
uroczo. Serdecznie pozdrawiam.
No co tu dodać, po prostu piękny wiersz. Duszę raduje
i człowiek zaraz dobrze się czuje!
Miłego dnia Romko.
Pozdrawiam serdecznie:))
Piękny, pełen uczuć wiersz. Pozdrawiam ;-)
Romeczko,ależ pięknie o uczuciach,sercem pozdrawiam :)