DOSKONAŁOŚĆ

Wiecie dla kogo

Kiedyś pragnąłem kobiety doskonałej
Lecz choćbym cię sam wyrysował i stworzył
Nie dosięgnął bym ciebie
Bez żalu przyznaje

Bo twą doskonałość w niedoskonałościach trza mierzyć.
I trwać przy tobie by w to szczęście wierzyć
Bo kocham jak śpisz rozkładając ramiona
Bo kocham kiedy marudzisz , kaprysisz i nie bądź taka zdziwiona!

Bo twe wszystkie przywary i wady
Jam pokochał szczerze i udzielę ci rady
Mój czytelniku drogi
Kochaj niedoskonałości a żywot będziesz miał błogi.

autor

AndrzejM

Napisany: 2006-10-20 Dodano: 2006-10-20 07:47:53

Ten wiersz przeczytano 404 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie