Doskonałość

Od dawna na polu stały dwa zbiorniki.
Wodę w nich trzymano na wypadek suszy.
Jeden był nieszczelny, więc tam stał bez pychy.
Jednak się nie smucił, choć zaczął się kruszyć.

Wokół niego rosło zawsze mnóstwo kwiatów,
ptaki wiły gniazda, brzęczały owady,
bo sącząca woda to był jego atut,
a zbiornik się cieszył z całej tej gromady.

Drugi doskonały, bez żadnej szczeliny,
był dumy, że woda z niego nie wypływa
i nie rosną wokół zielone rośliny,
ptakom nie pozwalał w wodzie się obmywać.

Jednak drugi z czasem poczuł się samotny.
Zazdrościł pierwszemu śpiewów i hałasów,
rosnących tam roślin, nawet kwiatów polnych,
bo podziwiać jego nikt nie miał już czasu.

Pierwszy wprawdzie nie był nigdy doskonały,
bo ciągle ze szczelin sączyła się woda,
lecz on był szczęśliwy, on kochał świat cały,
a kilku kropelek nie było mu szkoda.

Wiersz został napisany na podstawie opowiadania Bruno Ferrero.

autor

Roma1002

Dodano: 2009-01-20 00:05:29

Ten wiersz przeczytano 1750 razy

Oddanych głosów: 50

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie