Dotyk śmierci

Zabraknie kiedyś mej twarzy
Za kurtyną pozostanie śmiech
Śmierć ciało do naga obnaży
W ziemi skryje ostatni dech

Zabraknie kiedyś cierpienia
I źrenicy posklejanej łzami
Stanę się nutami milczenia
Między pachnącymi bzami

Zabraknie kiedyś mego słowa
Uwalnianego z warg czerwieni
Odejdę ciszą nie będąc gotowa
Nie wiedząc czy coś to zmieni

Zabraknie stóp mych śladu
Na białej, śnieżnej pierzynie
Zatańczę dziś w rytm gradu
W ciemnej śmierci kotlinie

Zabraknie też mojego marzenia
Przepasanego błękitu chmurami
Mego diamentowego spojrzenia
Pomalowanego tęczy barwami

Zabraknie mojej wieczności
Przecież jej wcale nie znamy
Pozostanie wiezienie miłości
Które sercem dziś zasiewamy

By po drugiej stronie lustra moja dusza wciąż się odbijała
By jej pomazane atramentem skrzydła śmierć zapamiętała

autor

MaRyLiN

Napisany: 2006-10-30 Dodano: 2006-10-30 16:53:46

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie