Drabina ku przyszłości

...człowiek-to brzmi dumnie?

Pokazał jak wznieść się w górę,
niczym ptak gotowy do lotu.
Mową burzył granice nieporozumień,
dźwiękiem zapełniał niezręczną ciszę.
Na obraz najwyższego zlepiony z namysłem,próbuje wypełnić zamierzony plan.
W ciszy planuje nie wyjść na zwierze,
łapczywie wyciąga rękę.
Wierzy w lepsze jutro,
idąc wprost w paszczę cywilizacji.
On z podniesioną głową,
biegnie, by zaskoczyć samego siebie.
Tworzy w pocie czoła przyszłość swoich dzieci.
Żywiąc nadzieją przyszłe narody,
wielkie czyny przypisane jemu.

autor

hopefutness

Napisany: 2006-04-20 Dodano: 2006-08-26 21:37:44

Ten wiersz przeczytano 414 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie