Dramat małomiasteczkowy

Dla chorych na schizofrenie

Na ławce grają dramat małomiasteczkowy,
zagwiadali na motyle i pszczoły,
o więcej owoców prosili.
Deszczyk skropił małe wodospady polne,
dzieci znalazły dom na chwile,
póki nie zjedzą chleba.
Melancholik z małej szubienicy na drzwiach,
został z nami, śpiewa.
Panna z okienka tak małego jak głowa
przez cały rok żywi się zimowymi ciastkam, chcę być zimna dla chłopców.
Będzie cicho ten dzień ta godzina,
kobiety zepną włosy, mężczyzni je odsłonią,
oglądamy to póki żyjemy.
Ja jestem chory psychicznie, ten świat mnie nie usłyszy.
To plotka!

autor

pro-gnostyk

Dodano: 2010-06-01 11:57:57

Ten wiersz przeczytano 470 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie