Teatr zycia

Sama prawda, samo życie...

życie to teatr życie to scena życie to kabaret
życie to twórcza wena plus

Właśnie siebie najpierw oszukujemy. Ale są i tacy,
którzy mają dość i wtedy do nich coś dociera

Ale się zamyśliłam...pięknie i mądrze.

Mało w tym wierszu wiersza.Ja wywaliłabym wszystko i
zostawiła tylko ostatnia zwrotkę.

Nieraz tych twarzy jest dużo więcej.

Masz rację - życie to teatr. Każdy gra co najmniej
jedna nie swoją rolę.

tak pieknie oddajesz nasz swiat smutek przepelnia bo
slepi aktorzy zapominaja sie w grze tracac
siebie:)))poz. bardzo dobry wiersz:)

Staramy się odegrać naszą rolę, jak najlepiej, żeby
''publiczność'' była zadowolona, a że ''publiczność''
ma różne gusty, to my mamy dużo masek, w których z
czasem się gubimy, zapominając o prawdziwym obliczu...
refleksyjny wiersz...

Takie jest życie, gramy w teatrze .Kim jesteśmy?

Wsród masek szukasz wlasnej twazry tylko czy znaleść
sie odwarzysz?

Jesteśmy coraz bardziej zagubieni...gramy ...wiersz na
tak.Pozdrawiam

Autorka w wierszu napisała,"siebie nie
oszukasz...podwójna twarz...pustka pozorów".Często tak
właśnie bywa, udajemy kogoś kim, jak się później
okazuje wcale nie jesteśmy.Na pozór wspaniali,
dobrzy, piękni, a w środku? Puści, beznadziejni, bez
serc, bez ducha, ot, szkieletów ludy/A. Mickiewicz/

Jesteśmy kim jesteśmy wewnątrz duszy a na zewnątrz
niestety w większości przypadków i sytuacji tym kim
musimy być a tak bardzo by się chciało być sobą
niestety nie zawsze się udaje ( pomimo szczerych
chęci) nie raniąc innych, wiec gramy jak potrafimy.

Wiele ich poznałem, zawsze miały dwie twarze, trzecią
z makijażem.