Dreszcze

Na samo to wspomnienie dreszcz przez ciało biegnie,
malując w wyobraźni tło ognistą plamą,
a ciało drży już tęsknie, kiedy znowu legnie
przy Twym anielskim boku, Moja Pierwsza Damo!

Bo sama ta tęsknota nabrzmiewa jak lawa,
a co dopiero myśli, Twe listy czy słowa,
które szepczesz mi tęsknie, schowane w ustawach...
im ciszej, czulej wzdychasz, tymś bardziej gotowa!

Jam przecież nie z kamienia, z metalu czy lodu!
Wszak każde Twoje drżenie, choćby wyszeptane,
serce moje wychwyci, wniknie w nie do spodu,
by wzburzyć krew w mych żyłach, wybuchnąć wezbrane!

A potem nieistotne, czy to koniec świata,
jak strumień fajerwerków mknę do gwiazd natchniony,
z szeroko zamkniętymi oczami tak latam...
szczęśliwy... bo wszak z Tobą, Aniołku wyśniony!

autor

Zielonooki

Dodano: 2005-10-23 10:54:23

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie