W drodze ku jesieni

Szarobury kot zwinął się na parapecie okna, otworzył sennie oko, przeciągnął się rozkosznie, po czym spał dalej.
Cisza panowała nad ogrodem, z rzadka zakłócana przez gromadne, melancholijne wołanie dzikich gęsi w locie. Siedzące
samotnie nad strumieniem pisklę kosa, znalezione w kwietniu, nie ma ochoty odfrunąć. Z zadowoleniem przysiada na brzegu talerzyka kosztując potrawy, lub wyjada okruszki z dłoni zachwyconej tym Karolinki. Słońce, znad linii horyzontu
rzuca jeszcze ciepłe promienie na łodygę pnącą się na podpórce, uwieńczoną na górze fioletowymi kwiatami. Na dekoracyjne owoce czermieni błotnej , otoczonej dużym, białym liściem podkwiatowo stanowym. Pałkę szerokolistną, o długich kolbach
i ładnych kremowo przebarwionych listkach . W trawie szerokiej i pierzastej tu i ówdzie zabłąkał się pojedynczy, jasnoczerwony mak polny. Ciepłe promienie słońca, malują jasne plamy na żółknącym już trawniku. Sękata, pochyła jabłoń rozrośnięta rozłożyście, przykuwa wzrok czerwieniejącymi jabłkami. Inna jabłoń, ozdobna ,chwali się drobnymi jabłuszkami na długich szypułkach, które opadają w trawę o siwych, puszystych wiechach.
Chmara ptaków żeruje na jemiołach nie mogąc się nasycić. Z brzozy zerwał się liść i uniósł się bezgłośnie w ciepłym
jeszcze powietrzu. Strumyk płynie powoli i ospale, szary i smutny jak odchodzące lato.
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2012-09-27 Dodano: 2012-09-27 18:45:01

Ten wiersz przeczytano 1191 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie