Droga do domu

We śnie oddech pachnie spokojem duszy,
która ukojenia pragnąc,
pęd życia oddaje światłu dnia.
We śnie nikt nie kontroluje czasu,
nie ma strachu przed jego końcem,
który właśnie wtedy może przyjść...
Za szybą autokaru czerń nieba zlewa się z ziemią,
oddając pokłon nocy
i tak trudno zobaczyć horyzont.
Senne oczy próbują uchwycić
znikające światła miasta.
Księżyc swoją srebrną tarczą wskazuje drogę,
towarzysząc w niej wraz z uśmiechem gwiazd-
jedyne co trwa,
gdy obrazy za oknem znikają, goniąc czas.
Jadę do domu...
Moje miasto znów namaluje na twarzy wzruszenie.

autor

paulinsien

Dodano: 2010-01-13 00:43:20

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie