Droga do domu
Patrzę na Ciebie przez pryzmat nadziei
Aby udał się choć jeden krok,jedna myśl
Boję się byś nie zgubił drogi,bo ja Ci nie
pomogę
Sama dawno ją zgubiłam i nie wiem
gdzie jestem
Nie znam tych okolic...wszędzie głucho
I pusto,cienie ludzi i mokre od płaczu
niebo
Zawołaj mnie proszę,a wtedy
odnajdę........
Dojrzę Ciebie,drogę ludzi a niebo stanie
się jasne
autor
wiolek
Dodano: 2005-06-20 11:35:14
Ten wiersz przeczytano 492 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.