Droga życia
Świat wciaż zadziwia mnie,
bo choć sobie coś zaplanuje
nie zawsze uda mi się zrealizoawać to,
a życie jest jak
droga przez las.
Czasem ten las gesty jest,
a ścieżka słabo widoczna wśród drzew.
Potykasz się o konary
i musisz omijać przeszkody na drodze
swej
i boisz się,
by nie zgubić ścieżki, którą idziesz
i nie zagubić celu, do którego
zmierzasz.
A czasem las mniej gesty jest
i przez drzewa przeświecają słońca
promienie,
które ułatwiają wędrówkę,
bo oświetlają drogę Ci,
a ścieżka prosta jest
i nienapotykasz przeszkód
na drodze swej
i bez problamów zmierzasz
do wyznaczonego przez siebie celu.
Cóż takie to nasze życie jest.
Raz jest nam dobrze,
a raz źle
i nikt i nic tego nie zmieni.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.