drogi przeszłości

Odwracam się za siebie,
Przystaje,
Dumając nad widokiem , który zastaje,
Wykopany się ciągnie za mną w ziemi szlak,
Krótki lecz nadzwyczaj głęboki,
Każdy z nas ma swoją przebytą drogę,
Wraz z nią ciągnącą się skrytą historie,
Znaczące na ziemi linie przeszłości,
miliony naszych szlaków przecinają się wzajemnie,
co dzień robią to obojętnie,
Różnią się od siebie diametralnie,
Pogłębione doświadczeniami,
Podnoszące się ponownie,
Ze skrytymi marzeniami,
Jak i te nie naruszone,
ledwo wydeptane natomiast zostały,
Nie skażone światem a przez życie Ukradkiem gnały.
Przez kogoś wiecznie osłonięte, Bezpiecznie sobie dreptały,
Jednak wiele nie pojmują,
Chociażby próbowały,
A ja wciąż stoję wpatrując się w wyryty Szlak,
wspomnień czas lecz kresu brak.
Zahipnotyzowany, tak pojąłem że jestem tutaj sam
Więc gdzie Ci wszyscy co mi marnie przysięgali,
Że przez życie będziemy wspólnie gnali,
Nieszczęśnie zniknęli niczym zmora o świcie,
Cicho i tajemniczo.
Ze wspólnej ścieżki dyskretnie zboczyli,
jednak wyjaśnienie zwyczajnie gdzieś porzucili,
Nikczemnicy, pojąć nie umiecie że wszyscy stąpamy po tym samym świecie.

autor

auuutsaiderr

Napisany: 2014-12-04 Dodano: 2014-12-04 09:45:10

Ten wiersz przeczytano 600 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie