drugi wiatr
W suficie odbicie
zamkniętych drzwi trzask
ściętej głowy śmiech
purpury wzrok nasz
przerażenie w odwadze
wieczna walka bez tchu
„syk” prosty węża
Skóra gęsi to wróg
Skorumpowani w nicości
W tym świecie zamknięci
Bez celów na przyszłość
Wciąż uśmiechnięci
Pchani przez piasek
Pijacy chmury
W życiu umiera
Lecz nie wie kto i który.
autor
majk
Dodano: 2010-07-14 00:00:48
Ten wiersz przeczytano 537 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
witaj, rzcywiście strach w odwadze, jak
go pokonać? odbicie w suficie, drzwi trzask. nie wiele
się daje czasu masz.
dob ry wiersz, pozdrawiam.
"Przerażeni w odwadze(...)"Podoba mi się:) Strach ma
wielkie oczy, pokonaj siebie...
,,Skorumpowani w nicości"- bardzo dramatyczne ale
czemu nie?! Wiersz ciekawy i podobają mi się Twoje
metafory:)