Drugie podejście

streszczenie prozy

Nie broniła się przed pierwszą miłością,
gdy w gwieździstą Noc Kupały, na skraju
lasu, gestami wyraziła zgodę na uwiedzenie.
Miłosnej scence przyglądały się robaczki
świętojańskie ukryte w wilgotnej trawie.
Potem, przez lata była prowadzona za rękę
po magicznej krainie, o której istnieniu
nie miała zielonego pojęcia, bo i skąd
mogła wiedzieć, będąc zbyt młodą.
Dojrzewając w miłości, każdej nocy w niej
rozkwitała. Odwzajemniała uczucia, zaufała
podszeptom. Jak się później okazało, była
karmiona słodkimi kłamstewkami a bałamut,
zabawiając się jej kosztem, pewnego dnia
odszedł do innej. Zdradę o smaku piołunu
przypłaciła samotnością, z czasem nauczyła
się żyć bez niej.
...
Na drugą miłość nie czekała. Niespodzianie
pojawiła się z początkiem jesiennej szarugi.
Stojąc w progu, uśmiechała się do smutnych
oczu.
Zaproszona do stołu, czekała na odpowiedź,
podczas, gdy samotna kobieta zadawała sobie
pytania. Czy pojawiła się z zamiarem odmiany
jej życia, czy stchórzy i zniknie, jak tamta
sprzed lat? Może wpadła na chwilę pogawędzić
przy kawie, przywrócić wspomnienia z młodości
o zapachu lubczyku?
Gość zasiedział się, a ona wpatrzona w ścienny
zegar, który właśnie wybijał północ, niepewna
swoich uczuć jeszcze się wahała. Zabrakło łez,
gdy zamykał drzwi za sobą. Klamka zapadła...
Dziś nikt nie wypełnia pustych nocy, nie całuje
ust, nie ma ramion, w które mogłaby się wtulić,
dłoni bawiącej się jej srebrnymi włosami.
Nikt z czułością po głowie nie gładzi.

autor

_wena_

Napisany: 2016-07-10 Dodano: 2016-07-10 15:51:14

Ten wiersz przeczytano 5956 razy

Oddanych głosów: 103

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie