Drzewa cz. I

Stoją dumne wiek cały, może nawet dłużej,
Nasza aura nie wszystkim tak do końca służy,
Są takie, co zmienność każdą wytrzymają,
I koron swych zniszczyć złej aurze nie dają.

O weźmy na przykład pobielałą brzozę,
Której wytrzymałość, wszystkich zdziwić może,
Jej wiotkie gałązki mrozów się nie boją,
A gdy przyjdzie wiosna już w listki się stroją.

Dąb chyba najdłużej ze wszystkich drzew żyje,
I swojej potęgi przed ludźmi nie kryje,
Najtęższe wichury przetrzyma bez skazy,
O takiej potędze każde drzewo marzy.

Popatrzmy na drzewa, co w igły się stroją,
Świerk z jodłą i limbą, kiedy w śniegu stoją,
Wyglądają jak w szaty odziane matrony,
Bo szaty ich białe z każdej jednej strony.

A lipy z kasztanem parki nasze zdobią,
Wspaniałe szpalery wzdłuż alejek robią,
W dni słoneczne ludziom swoim cieniem służą,
Mogą też uchronić przed deszczem i burzą.

Dla miłośników przyrody ciąg dalszy jutro.

autor

jarmolstan

Dodano: 2009-05-30 10:10:01

Ten wiersz przeczytano 976 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie