Drzewostan

Stoję na rozstaju dróg
Każdego dnia oglądam dzień i mrok
Zasadzony z miłością, pielęgnowany
Potężną koronę roztaczam nad światem.

Świadek wielu pokoleń ...
Cierpienie, ból, miłość - wieczna tyłaczka.
Wyryte imiona - symboliczna miłość
Złamane gałęzie krwawej walki.

Do dni ostatnich będę bronić wiary
Obyś pamiętał moje piękno i potęgę.
Ulegam degradacji, chemicznemu zniszczeniu,
Pochyl się nad losem obserwatora.

Dziś gdy pozostał już tylko pień,
Duchem stoję obok, uwolniony od trosk
Zadaje sobie wciąż pytanie: czym byłem ?

Wieczny świadek ludzkiej rzeczywistości.

autor

maciejkluczyk

Napisany: 2014-04-29 Dodano: 2014-04-29 13:04:42

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie