Duma i Gwara

Cieszy polityków
gdy nie ma jedności,
gdy kraj podzielony
strach wsród ludzi gości.

Nie wierz tym na górze
gdy skłócać próbują,
nie ma patriotyzmu
gdzie stołki królują.

To im jest na rękę
mogą co chcą robić,
stanowiska zmieniać
orderami zdobić.

Próbowali „Ruscy”
polskę z sobą skłócić,
chcąc zatrzymać postęp
i reżim przywrócić.

Naród to mieszkańcy
gwara to regiony,
bez nich nie ludzi
los ich przesądzony.

Nawet warszawiacy
swoją gwarą mają,
poznać można zaraz
kiedy rozmawiają.

Zobacz stare zdjęcia
w rodzinnym albumie,
widząc swoich przodków
troskę mą zrozumiesz.

Bez górnego śląska
i skarbu czarnego,
bądziesz się przytulał
do pieca zimnego.

Nie skosztuje rybki
w piasku nie poleży,
ani jeden rodak
bez polskich wybrzeży.

Chociaż nie rozumiem
co mówią Górale,
odwiedzam kasprowy
i tatrzańskie hale.

Zakochany w lasach
i mazurskich wodach,
chętnie opowiadam
o mych tam przygodach.

Kto się śmieje z gwary
jest gburem, prostakiem,
ten kto ją szanuje
mędrcem i polakiem!!!

autor

Gregcem

Napisany: 2008-03-10 Dodano: 2009-03-10 20:19:50

Ten wiersz przeczytano 866 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie