DUSZA

Nie chcę tamtych chwil,tego bólu codzienności

Wśród samotności porzucona,
smutna dusza o pomoc woła.
Nie może się wydostać ze swojego więzienia
smutek się z niej ciągle wylewa...
Jak pomóc duszy zagubionej,
na przetrwanie, w samotności uwięzionej?!
Małutkie światełko,
zwane miłością,
leci do duszyczki z wielką prędkością.
Jednak coś je nagle zatrymuje,
światełko szybko hamuje...
To nienawiść serca mojego
do efektów zauroczenia twojego...

czym była duszyczka? specjalna dedykacja dla MISTRZA ŁAMANIA SERC

autor

SweetFrida

Napisany: 2005-04-06 Dodano: 2007-03-17 09:14:17

Ten wiersz przeczytano 499 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie