Dusza Matki

Na dno spadałem przywiązany ciężarem,
W ciemności spokojnych fal bezmiarem,
Bez wiary, nadziei i kropli miłości,
Spadałem sam, odziany w brak godności.

Przymykałem zduszone słoną wodą oczy,
Świat w sekundach dostrzegłem jak kroczy,
Nie walczyłem z braku sił, nadziei brak,
W połowie odszedłem, zostawał tylko człowieka wrak.

Gdy czucie traciłem poczułem dotyk,
Ciepła moc, puls żył jak najlepszy narkotyk,
Strach okazał się siłą, otworzyłem powieki
Mgła na oczach siedziała ohydna bez opieki.

Coraz wyżej, jasno się działo,
Oszołomiony co się stało?
Coraz głośniejsza cisza i….

Teraz gdy czas mija widzę jak pomogłaś,
Z dna rzuciłaś ku górze,
A byłem tak blisko śmierci,
Byłem tak bliski, pomogłaś żyć.
Matko Syjonu, Górska siło…
Potoku rwiący… siły do życia czerpiesz
Niech tęcza ku górze Cię niesie.
W podzięce niosę Ci serce pełne miłości.

autor

Borsukos

Napisany: 2008-04-08 Dodano: 2008-04-10 00:54:31

Ten wiersz przeczytano 600 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie