DWA ODBICIA
Dlaczego,
gdy jest w towarzystwie,
śmieje się bez przerwy,
szczerze, naturalnie,
z całej swojej duszy,
emanuje ciepłem,
aurę swą roztacza,
jest niesamowita
- życie do niej wraca!
Dlaczego,
sama w czterech ścianach
zalewa się łzami,
smutna zatroskana,
uśmiechu nie widać,
nikt jej nie rozumie,
życie jej nie bawi
- cieszyć się nie umie...
Jedno tylko życie, dwa różne oblicza, a każde z nich innym mieni się odbiciem...
autor
promyczek-80
Dodano: 2010-07-28 08:59:08
Ten wiersz przeczytano 988 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Mi się podoba:-)
Dwa odbicia jak dwa oblicza. Wiersz z pytaniem
retorycznym w tle. Skomplikowana jest natura ludzka.
Nie martw się skarbie, napisz do Bravo Girl a
otrzymasz odpowiedź.
dlaczego? prosta odpowiedź bo źle jest samemu i może
nie jesteśmy sami na tym świecie ale wielu na tym
swiecie jest samotnych :)
dlaczego tak bezosobowo ,czy to o autorce jest mowa ?
brak odwagi cywilnej czy co ? myślę, że takie pisanie
nie jest odkrywcze ,tak dużo ludzi ma .
samotna zamknięta w sobie...otoczona myślami....i to
samo pytanie dlaczego...?w twoim wierszu tęsknota i
wiele żalu... ..zupełnie nie podobne do
ciebie...pozdrawiam
Nie wiem dlaczego ale wiem, że twój wiersz mi się
spodobał. :)
Jak widać serce nie lubi samotności. Może czas coś z
tym zrobić i samotności zamknąć drzwi. Pozdrawiam:)
No, właśnie dlaczego? sama sobie często zadaję to
pytanie
każdy człowiek ma dwie twarze, pozdrawiam:)
Pochwalę. szczerze i bez słodzenia.
Samotny nawet biały kwiat inaczej kwitnie, a człowiek
też potrzebuje drugiego człowieka, dlatego energia się
kuli w taką małą kuleczkę, a w towarzystwie wybucha
promiennie.