Dwie części osoby.

Moje życie się rozpadło..

Obie części poszły w innym kierunku,
Uczucia w trzecim.
Gdy patrzę w lustro - nie widzę swego wizerunku.
To nic, czas tak szybko leci..
Nie wiem czego pragnę..
Czy miliony uszczęśliwiłyby mą duszę?
Może zabiłyby, jakby zniknęły tak nagle..
Co muszę? Czy tego nie muszę?

Daj mi swego tlenu w butelce zamkniętego.
Będę go sączyć, jak Ty go wtaczałeś.
Może to podniesie Twoje ego -
Czułam Ciebie we mnie, gdy Ty się tylko uśmiechałeś.

Powiedz, że nie słyszysz, wtedy mogę krzyczeć.
Nikt nie dowie się, że grzeszę..

Daj mi, nie! Odejdź..
Walka z samą sobą.
Czego chcesz, powiedz?
Nie chcę być sobą.
Czemu?
Bo to trudne.
Ale życie jakie!
.. nudne.
Dam Ci rękę, chcesz? Na chwilę?
Daj mi, nie! Powiedz, że się mylę..
Czy moje życie składa się z codzienności?
Czy wszystko co najlepsze powstało z nicości?
Czy nie wrócą te czasy, gdy beztrosko grzeszyłam?
Czy dziś już umarłam, czy żyć znaczy żyłam?

W co ja wierzę? Życie, daj mi szansę! Zabierz pokusy!

Gdy znów na Ciebie spojrzę, zamknę szybko oczy..
Wymarzę swoje myśli, te pełne pokusy.
Już czuję jak Twa osoba przy mnie kroczy..
Pieprzę takie wróżby! Pieprzę życie i te cholerne fusy!

for O.

autor

morphée

Dodano: 2010-05-25 14:19:25

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie