Dwoje dalekich.
Smutne oczy – patrzą w dal
widać w nich smutek...
widać w nich żal.
On tak daleko – a ona tu,
Ona poprzysięgła wierność mu,
Ona jest tutaj a on jest tam
w pokoju kilka z fotografiami ram.
Tak pięknie dawien spędzonych chwil
a teraz tak wiele dzieli ich mil...
Ona wierzy, że ujrzy go
Ona głęboko wierzy w to!
On w innej ramionach spędził tę noc
To kpina!
Jaką ich miłość miała moc...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.