Dżentelmeńskie posunięcie
Trochę się posunęłaś-
mruknął kumpel z liceum.
Prawdziwych dżentelmenów
jest dzisiaj tak niewielu.
Nie przynudzaj, mój drogi!
Czas, byś dorósł, człowieku,
bo ja wciąż się posuwam,
już od ponad ćwierć wieku.
autor
wielka niedźwiedzica
Dodano: 2015-06-17 14:17:35
Ten wiersz przeczytano 4413 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (81)
ta dwuznaczność :))))
hehe..dobre, mam podobnie:):)
kurcze, znow literowka - przysun sie - mialo byc:)
Dorotka, posun sie, cos ci powiem na ucho.
wyliczylam, ze pierwszy raz sie posunelas w wieku
20.lat :):) buziaki
bo ja wciąż się posuwam,
(zakończę żartobliwie)
i już siedzę na brzegu:)))
bez posuwania świat byłby mały
i nudny, bo nawet w warcabach
trzeba kamień posunąć.
Pozdrawiam serdecznie
Dramatycznie ale z uśmiechem, pozdrawiam:)
:))) Dramatycznie było, ale rozbawiło
Pozdrawiam
dobre ...wywołał uśmiech:-)
pozdrawiam
dobre:)pozdrawiam
:))) Podoba mie się ta dwuznaczność.
Pozdrawiam, Dorotko :))
cha cha cha!!! wielka n. jesteś the best!!! Pozdrawiam
z uśmiechem-:)
Ja też się przesuwam:-) . Miłego WN
Oj, niejednoznaczne to posunięcie :) Świetny wiersz,
Dorotko :)
Dobre, dobre. Pozdrawiam:))