dziecko chaosu

zaplątana jak motyl w sieć pająka...
miotam się, wyrywam i ciskam
wystraszona i zdezorientowana
tracę powoli siłę, tracę wiarę, nadzieję
rozkołysana na karuzeli życia...
zaczyna mnie mdlić i mam już dość
wystraszona i zdezorientowana
zrywam się z karuzeli i uciekam
trwam w chaosie
powoli znikam w melancholii
pomiędzy niebem a piekłem
nie dotykając ziemi i nie unosząc się w powietrzu
zupełnie zagubiona szukam drogi
lecz odnajduje tylko tą po której stąpać nie powinnam

autor

AnyżkA

Napisany: 2006-12-21 Dodano: 2006-12-21 00:05:59

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie