Dziękuję
Dla mojej najlepszej nauczycielki historii, która pozostawiła na moim życiu niezmywalny ślad...
Teraz siedzę w moim pokoju i patrzę na
czarno - białe zdjęcia pokrywające ściany.
Wiem co chcę robić w życiu i dziękuję Ci za
to, że wskazałaś mi kierunek.
Nie wiedziałaś o tym, ale sprawiłaś, że i
dla mnie zaświeciło słońce. Byłaś
ważniejsza niż cała moja rodzina i dałaś mi
więcej niż ktokolwiek inny.
Pokazałaś mi drogę, a ja bez chwili
zwątpienia wstąpiłam na nią. Zbudowałaś mi
most, a ja bez wachania przekroczyłam
rubikon. Dzięki Tobie w zabawie w chowanego
odnalazłam skarb - sens życia.
Nie wiem, jak mój los potoczyłby się bez
Ciebie. Być może nigdy nie trafiłabym do
drzwi, które przede mną otworzyłaś.
Dziękuję - zawsze będę pamiętać, że to
dzięki Tobie jestem szczęśliwa.
Przestałyśmy się widywać, ale ten rozdział
w moim życiu nigdy nie zostanie zamknięty -
Wskazałaś mi drogę, teraz czas, bym zaczęła
nią podążać.
Mogę powiedzieć tylko jedno: dziękuję.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.