Dziękuję Tobie

Z podziękowaniem dla Dareczka o wielkim sercu

Idąc przez ciemny las-wilki mi nie straszne
Rozbitkiem na wielkiej wodzie-nie myślę o chłodzie
Stojąc w ogniu strasznym-na pewno nie wrzasnę
Kłuty przez cierniste rośliny-nawet nie zmienię miny.
Więc czego w życiu się boję?
Dlaczego wciąż w miejscu stoję?
Dlaczego by krok w przód postawić,
W gardle zaczyna mnie dławić.
Coś zaśmieca moje myśli,
Jak auta na drodze…mnie mijają korzyści.
One twardą drogą mkną w druga stronę,
A ja w bagnie…po kolana tonę.
Chwytam się gałęzi, lecz ta krucha pęka,
Chcę się wydostać by życiu sprostać,
Głowę podnoszę-tu proszę, tam proszę…
Gałąź drzewa znów pęka,
A tu wyrasta jak z pod ziemi właśnie Twoja ręka.
Ściskasz mocno moją dłoń,
Ciągniesz do przodu na ścieżkę wiary,
Mówisz, że tak naprawdę nie jestem ,,mały’’
I jeśli wilków się nie boję,
Jeśli w ogniu jak głaz twardo stoję,
Jeśli nie straszne kłujące rośliny…
Nie powinienem mieć smutnej miny,
Tylko rozważnie stawiać kroki
Rozglądać się na boki
Trafiać w życia punkty słabe-
Taką słyszę od Ciebie radę.
Za to chcę Ci teraz podziękować,
Bratnią miłość darować,
Jak ojca szanować
I wiersz ten dedykować.

autor

Brassi

Dodano: 2009-11-28 08:14:22

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie