Dziękuje za to co mi dajesz :)

co dzień znów na to czekam, jak ksiądz po śmierci na zbawienie... a szczeście jest w tym że nie jest to już wymuszenie... :)

Przychodzę do Ciebie, patrzę w Twe oczy,
zaraz mnie szczęście całą zamroczy,
bo w głowie mojej już płyną obrazy,
chwili, -bez żadnej niechcianej skazy-
która nas zaraz obie zaskoczy,
tak cicho przyjdzie i szczęściem otoczy....

Uwielbiam tak leżeć, leżeć przy Tobie,
czuć Twój zapach i widzieć w osobie,
tak małą postać o sercu tak dużym,
nic mi tej chwili nie zabierze, nie zburzy....

Te czułe słowa które padają,
tak pełne są ciepła, tak mocno zmieniają,
tę przyjaźń naszą w jeszcze mocniejszą,
jeszcze piękniejszą, i jeszcze wierniejszą...

I Twoje ręce, gdy mnie przytulają,
gdy w czułym uścisku MNIE! trzymają,
kiedy nie muszę się Tobą dzielić,
przy Tobie być mogę, żyć, się weselić...
I kiedy ja również Cię obejmuję,
kiedy przy Tobie jestem i czuję,
że długo jeszcze pozwolisz mi tak leżeć,
długo przytualać i długo żyć w wierze,
że dla takich właśnie dni się żyje,
że dla tego szcześcia z losem się bije,
żeby mu wyrwać jeszcze troche dla siebie,
bo ja bardzo, ale to bardzo KOCHAM CIEBIE....
:)

autor

Karola

Napisany: 2004-11-20 Dodano: 2004-11-20 12:53:20

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie