„Dzień dobry”, „dobranoc”.

Już słyszę od samego rana,
budzik dzwoni, a on:
„dzień dobry” – to głos powtarza

Po chwili, jak zahipnotyzowany:
sięgając po tubkę z pastą, słyszę mową zachrypłą, słyszę mową poranną:
„Nie tę, baranie, tamtą”

Syczy głos, a gdy do pracy jadę,
jeszcze stojąc na peronie, widząc ludzi
– tak samo ubranych, Bogu ducha winnych –
słyszę: „spójrz, świat stanął na głowie”

W pracy on nie odpuszcza
co rusz komentując:
„ten przytył, tamta chudsza”
Po niej zaś, ciężkiej, przy miłym objedzie:
„Syn nie dzwoni, córka znów za granicę wyjedzie”

Wieczór: śnieg pada, wszystko przycicha
Nagle coś słyszę. Znów głos? Nie, to kot kicha!

Nic złego w tym głosie nie ma,
raczej banał, raczej dnia rutyna,
po zasłyszanym: „dobranoc” –
wszystko, wszystko się powtarza
wszechświat się na nowo zaczyna

autor

Poukładany

Napisany: 2019-01-13 Dodano: 2019-01-13 03:40:47

Ten wiersz przeczytano 669 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie