Dzień za dniem...

Dzień za dniem mi mija, kochany
Bo kolejny dzień mi jest od Boga dawany
Szkoda, że nie jest tak szczodry w sprawach sercowych
Ale przynajmniej nie mam zawodów nowych

Brak już drżenia rąk, uśmiechu w mglisty poranek
Wtedy wiedziałam, że kocha mnie mój kochanek
Ale jak to mówią- błąd ludzką rzeczą
I że rany serca czasem się wyleczą...

Większej głupoty w życiu nie słyszałam
Żyłam w kłamstwie, bo do tego przyznać się nie chciałam
Bałam się prawdy, że mnie nie kochałeś
Że mi w żywe oczy kity wciskałeś

Obwiniałam siebie i z sobą walczyłam
Stroskana, wręcz załamana byłam...
A teraz kończąc mą myśl nocną...
Pragnę byś przytulił mnie mocno
Dalej tak tęsknie i dalej mnie boli...
Znajdę się wreszcie kiedyś w odwrotnej roli?

autor

niesia

Napisany: 2008-06-27 Dodano: 2008-06-28 10:31:27

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie