Dzika roślina...

Gdybanie... które zawiera ziarno prawdy,
bo to róże są panami losu zakochanych.

Zazdrość niosą dzikie kwiaty
Dzikie kwiaty rozkochują,
a że same pragną kochać, nigdy łaski nie okażą
ale wczepią korzeń ranny…
w taki sposób zdradę snują…

Śmierć kochanków jest przypadkiem…
Prozą życia przez nich zwana
Ma na imię tajemnica.
Jej zapachem róża biała

Dzień bez róży dniem straconym,
Kolec pragnie jego ciała…
dawno nie był w jego skórze…
Każda rana większa, mała
Też ucieka swej naturze,
kiedy zapach jej nie nuży,
Wkorzenione dzikie róże
Ranią swego wielbiciela

bo wabikiem jest przynęta…
a przynętą dziki kwiat

Płatki tłumią głośne serca,
Cisza ich fantazją nocą
Kiedy rankiem się obudzą
By zaczerpnąć dech powietrza
Promień zwabić swym kolorem
polowanie się rozpocznie

Iluzją…

Oczu odurzenie
Nosa podniecenie
Serca zgon…

Miłość to studium dzikiej rośliny….

Pion, jakoby był stalowym zielonym słupem,
obrasta zawistną teksturą,
a na niej dzikie uczucia
gnębiące człowieka.
Każdy jeden tylko kolec, ma swoje pragnienie
Żeby zabrać z tego świata tylko jedno czcze istnienie

Liść jest płatem, co ucieka
kiedy wiatr go gnębić musi
Intensywność, cień żywiołu,
Sączy się w nim woda życia, co zabiera inne życia
Ziemie pragnie być soczysta.

Kwiaty kruche,
gdy depresja wolnym krokiem od biegunów ciągle zmierza
i stęchliznę niesie gęstą, gdy im brak powietrza…
tylko sobą oddychają

Zazdrość niosą dzikie kwiaty
Dzikie kwiaty rozkochują.


Nieszczęśliwe płatki,
wytworami genetycznej chemii marzeń
Zagubione, ususzone na poddaszu,
Gdy trucizna je usypia
Jak neolit tego świata
Usypiał też ludzi

Czekające…na oprawę ramki zdarzeń
ramki lat
ramki zdarzeń
ramki lat…


Dzikie kwiaty, o źródło niebiańskiej woni
wypuszczanej co noc z martwego flakonu!
Dlaczego żyjecie samotnie, obdarowując ludzi pasją i męstwem?

To zapach nieszczęścia.
To złudzenie.

Przecież…

nikt jeszcze nie odkrył ukrytego czaru,
za mało żaru...
za wiele mokrych łez.

Jedynie złudzenia podawane w wazonach
mijają się z celem szczerego kochania.
Dzielimy te kwiaty, jako włosy na cztery
Dajemy bezmyślnie, zamiast żyw je sadzić
I tylko wtedy szczęście jest pełnią
Gdy można przy nich też w pełni odpocząć
Być ciałem i złączyć się w jedno
Zasnąć i nigdy już nie marzyć,
bo marzenia i tak są blisko

Zbyt mało żaru w granitowych kominkach,
by wyrosły z ziemi i ruszyły przed siebie…
zbyt wiele zapalanych świec bladych i zniczy...
by wszystkie znalazły się razem w niebie…

autor

Angel_Of_Love_

Dodano: 2007-07-25 07:21:10

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie