A dzisiaj...

Ja wierzę, że duch nigdy nie umiera - może musiał
opuścić ciałko twego dziecka ale na pewno narodził się
w innym dziecku - znajdź i pokochaj inne dziecko,
które potrzebuje takiej osoby jak Ty - Pozdrawiam Cię
serdecznie

Ja także pomilczę. Cieplutko pozdrawiam

O ranie na duszy, która nie goi się nigdy. Przejmujący
przekaz

Nie wiem co napisać,wszak jestem facetem i nigdy tego
nie przeżyję.Tylko pozwól,pomilczę troszkę.

Bardzo mi przykro :(

PS . Dobrze że o tym piszesz . Podzielenie się z kimś
swoim bólem daję ulgę jeśli po drugiej stronie są
ludzie którzy Cię rozumieją . Najgorsze co można
zrobić to tłumić takie uczucia i emocje . Lepiej mieć
taki wentyl bezpieczeństwa jakim jest właśnie
napisanie o tym . Ja tak robię już od dłuższego czasu
. Pisz więc dalej nie przestawaj . Buzka

Wiersz wypełniony smutkiem i przepełniony żalem
Anielu. Strata nienarodzonego dziecka to rzeczywiście
traumatyczne przeżycie i nie łatwo przyjąć ją od życia
. Ale jak to mówią czas leczy rany . Daj sobie wiec go
a z upływem czasu przestanie aż tak bardzo Cię to
boleć . Ból duszy tęsknota do miłości i spełniania
marzeń . Nie wiesz nawet jak dobrze Cię rozumiem . Ale
uwierz jeszcze dla takich jak my zaświeci kiedyś
słoneczko . Trzy wielkie siostry MIŁOŚĆ NADZIEJA i
WIARA zawsze są po stronie takich jak my . Ślę gorące
pozdrowienia i życzę mimo wszystko pogody ducha :)

Smutne. POZDRAWIAM

Trudno o komentarz :)

bez komentarza...plus zostawiam.Serdecznie pozdrawiam.

Smutne. Czasami lekarze się mylą,
a jeżeli nie to można obdarzyć miłością dziecko
adoptowane. Znam trzy szczęśliwe rodziny, które tak
uczyniły. Matką prawdziwą msz jest ta, która dziecko
wychowa, a nie ta która urodzi. Miłego dnia.

pomilczę.....

.